رابطة سبک‌های یادگیری با انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دوره متوسطه استان لرستان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطة بین سبک‌های یادگیری با انگیزة پیشرفت و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دورة متوسطة استان لرستان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی، و جامعة آماری شامل کلیة دانش‌آموزان مقطع متوسطة استان لرستان به تعداد 115010 نفر بود که براساس جدول کرجسی و مورگان، 384 نفر تعیین شده، و به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه­ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌های مورد نیاز پرسشنامه­های سبک‌های یادگیری کلب (1971) و انگیزة پیشرفت هرمنس (1970)، همچنین، میانگین دروس گذرانده‌شدة دانش‌آموزان به‌کار گرفته شد. برای تحلیل داده‌ها، آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی گروه‌های مستقل، و تحلیل واریانس چندمتغیره انجام گرفت. براساس نتایج تحلیل داده‌ها، بین سبک یادگیری واگرا و انگیزة پیشرفت (0001/0, P=399/0r= )، بین سبک یادگیری همگرا و انگیزة پیشرفت (0001/0, P=41/0-r= )، بین سبک یادگیری واگرا و پیشرفت تحصیلی (0001/0, P=36/0r= )، بین سبک یادگیری همگرا و پیشرفت تحصیلی (0001/0, P=39/0-r=) رابطه معنادار وجود دارد. از طرفی، نتایج نشان داد بین سبک یادگیری جذب‌کننده و انطباق‌یابنده با انگیزة پیشرفت و پیشرفت تحصیلی رابطة معنادار وجود ندارد. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد بین سبک‌های یادگیری دانش‌آموزان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود دارد. همچنین، نتایج آزمون تی گروه‌های مستقل نشان داد بین میانگین انگیزة پیشرفت و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود دارد.